Experiment met koppelen ‘vreemde’ groep opleiders en aios

Onlangs gaf onderwijscoördinator Chris Rietmeijer een wel heel bijzondere presentatie over zijn promotieonderzoek naar het ‘Observeren van technische vaardigheden in de opleidingspraktijk’. De inhoud was bijzonder en heel praktisch toepasbaar; dat wisten we al van eerdere presentaties.

Het bijzondere was dit keer ook dat een groep aios én een groep opleiders meekeken, deels live en deels via Zoom. Chris deed de presentatie live bij een groep opleiders, de andere opleiders en alle aios keken op Zoom mee in hun onderwijsruimte. Enkele aios en opleiders konden niet live aanwezig zijn en logden zelf in op Zoom. Een mooie ‘hybride’ vorm dus!

De aios en opleiders waren niet van dezelfde groep en kenden elkaar dus meestal niet. Dat gaf de mogelijkheid voor een experiment: wat levert het op om een onbekende aios en een onbekende opleider met elkaar in gesprek te laten gaan?

De presentatie ging over het observeren van vaardigheden, ook basisartsvaardigheden die opleiders vaak als bekend veronderstellen. Het ging over om-en-om spreekuren die een unieke kans bieden om elkaar aan het werk te zien en feedback te geven, zonder dat daar een gerichte vraag onder ligt. Zo kunnen zowel aios als opleider blinde vlekken opsporen.

Ook ging het over consulteren tijdens het spreekuur, hoe dat gaat en hoe aios en hao dat graag zouden willen.

Over deze onderwerpen kregen de toehoorders 2x een opdracht om in een tweetal van een onbekende aios en opleider telefonisch te bespreken. Natuurlijk na toestemming van iedereen voor het uitwisselen van de telefoonnummers. Zo zaten we met een aantal onderwijsruimtes vol bellende aios en opleiders, en konden de mensen op een andere locatie ook prima meedoen.

We kregen enthousiaste reacties van zowel aios als opleiders: ‘leuk, grappig, verrassend, werkte goed’. Een opleider zei dat het ‘meerwaarde’ had om te bellen met een andere dan je eigen aios; doordat je niet met elkaar verder hoeft kan je makkelijker vrijuit spreken. Zo kom je er snel achter wat er bij een aios kan leven. Ook dachten opleiders dat het goed was dat aios ervaren dat de opleider ook maar een mens is, met zijn/haar beperkingen. Meerdere opleiders en aios zeiden dat ze zo’n gesprek nu zeker ook met hun eigen aios resp. opleider gaan voeren.

Een aios zei dat bellen met een onbekende opleider prettig was omdat je ‘geen blad voor de mond hoeft te nemen’. Van te voren hadden sommige aios wat schroom, maar uiteindelijk was het heel leuk. Een opleider vond het ‘even wennen’ met een onbekende aios een gesprek te voeren. Een opleider en een aios gaven aan dat ze liever met hun eigen aios resp. opleider hadden willen bellen. De mensen die live in de onderwijsruimtes zaten, moesten zich goed concentreren met zoveel bellers om zich heen.

Doordat we dit experiment een week later herhaald hebben toen van dezelfde groepen precies andersom de opleiders en aios aanwezig waren, hebben nu alle koppels aios en opleider de presentatie gehoord. We hopen dat dit inspiratie geeft voor goede afspraken in de praktijk! We kregen al signalen dat van de eerste groep aios een aantal direct met de eigen opleider het om-en-om spreekuur op de agenda hebben gezet en meerdere tussentijdse evaluaties hebben ingepland. We hopen dat de anderen volgen!

Conclusie: een geslaagd experiment dat voor herhaling vatbaar is en prima mogelijk is via Zoom. Nu waren de groepen grotendeels live aanwezig, maar het laten bellen van onbekende aios met onbekende opleiders kan ook prima als iedereen vanuit Zoom inbelt. Als er op 1 dag dus terugkomdagen en paralleldagen staan ingepland in dezelfde fase van de opleiding, denk dan eens aan deze verrassende werkvorm!

Mariël Jacobs, Chris Rietmeijer, Elly Smids, Willem Stronck, Linde Berntrop en Young-Kon Lambeck