Diagnostiek GGZ bij kinderen - Het scharnierconsult: verschil tussen versies

Versie van 3 dec 2018 om 23:26

Relevantie

Als de huisarts een vermoeden heeft van de aanwezigheid van psychosociale problemen bij een kind of een jongere, wordt de patiënt , vaak samen met de ouder(s), uitgenodigd voor een zogenaamd scharnierconsult. Dit is een consult van 30-40 minuten (of twee consulten van 20 minuten) waarin het probleem verder verkent wordt en een aantal inschattingen worden gemaakt. Is er sprake is van (complexe) somatiek, opvoedingsproblemen of psychosociale/psychiatrische problematiek. Wat is de ernst van de problematiek. En tenslotte: Is het probleem iets om zelf (in de huisartsenpraktijk) te behandelen of is verwijzing op zijn plaats. Het kan verschillende kanten opgaan, vandaar de benaming ‘scharnierconsult’.

Doelen

AIOS leert een inschatting te maken van de problematiek op psychosociaal gebied en kan daarbij de eventuele probleemgebieden benoemen.

AIOS kan vanuit bovenstaande de juiste vervolgstappen nemen om hulp te bieden aan de betrokkenen/patiënten.

Gebruiksaanwijzing

Door het grondig tot je nemen van onderstaande informatie en door oefening en toepassing in de praktijk, kan je het scharnierconsult je eigen maken.

Onderwijsactiviteiten

Het afnemen van een zogenaamde ‘context-anamnese’ kost (afhankelijk van de ernst vd problematiek) ongeveer 20 a 40 minuten. Meestal zijn dus 1 of 2 dubbele consulten voldoende. In de praktijk komt een ouder vaak de eerste keer alleen om te praten over de zorgen en problemen. In dat consult kan al een belangrijk deel van de informatie verkregen worden. In een tweede (dubbele) consult met het kind kunnen de verdere vragen gesteld worden en kan de huisarts op basis van zijn eigen observaties een inschatting van het kind zelf maken.

Hieronder staan allerhande vragen die je kunt stellen tijdens een scharnierconsult. Wélke vragen en hoevéél vragen nodig zijn om tot een inschatting te kunnen komen hangt helemaal van het kind en de situatie af. Tast in ieder geval alle leefgebieden af. Als ouders meer kinderen hebben, vraag dan naar de verschillen met de andere kinderen. Vraag ook naar ‘het gevoel’ dat ouders zelf hebben bij een kind. Uit onderzoek blijkt dat de meerderheid van de ouders van kinderen die later als ASS (autisme spectrum stoornis) gediagnosticeerd worden, dit vaak al in een vroeg stadium ‘voelen’. Ze merken of voelen dat het contact met het kind anders is dan met de anderen….. Bel zo nodig, voor aanvullende informatie, met een leerkracht van school (of laat de POH bellen met school).

De benodigde informatie wordt verzameld aan de hand van het zogenaamd contextschema (zie figuur hieronder). De binnencirkel van het schema geeft de verschillende aspecten van de 'binnenwereld' van het kind aan. De cirkel eromheen de verschillende leefgebieden. Met het ‘derde milieu’ wordt bedoeld de straat, de wijk, verenigingen en b.v. opa en oma.

Bij de context-anamnese vraagt de huisarts aan ouder en kind om informatie over hoe het met het kind gaat op een viertal gebieden (somatisch, emotioneel, relationeel en cognitief) waarbij de informatie tevens voor een deel wordt uitgesplitst over de drie leefmilieus van het kind. De vragen die gesteld kunnen worden en ook de informatie die op deze manier verzameld wordt kan worden gerangschikt in een matrix en bevat informatie o.a. over de volgende zaken.

Bron: Cabus A.M.M.B., Psychiatrie, hoofdstuk 2, thema 4, p. 316, Spruyt, vam Mantgem & de Does BV, Leiden, 1998

Bronnen

Sjabloon:Footer - Leerlijn psychische klachten